மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது அற்றது போற்றி உணின்.

பருவநிலைக்கேற்றார்போல இயற்கையாக கிடைக்கிற காய், கனி உள்ளிட்ட பொருட்கள்.

தோட்டத்தில் நாமே உற்பத்தி செய்து சாப்பிடுகிற பொருட்கள் அனைத்துமே தரமானதாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் நாம் நேரம் தப்பியோ, அல்லது மிகுதியாகவோ உட்கொள்ளும்போது உடல் நோயுறுவதை தடுக்க முடியாது.

நோயை தடுக்கும் முகமாகவும் அல்லது நோய் நம் உடலைத்தாக்காவண்ணம் நம் வாழ்க்கை முறையை அமைத்துக்கொள்வது சிறப்பு. இதனை  முழுதுணர்ந்துதான் நமது முன்னோர்கள் ‘உணவே மருந்து  மருந்தே உணவே’ என்கிற தத்துவத்தை முன் வைத்தார்கள்.